,,Voor corona hadden we ongeveer één acute zaak per dag, nu vier à vijf”, weet Gülhan. Medewerkers van Veilig Thuis nemen contact op met het gezin of gaan op bezoek als er een melding gedaan wordt door bijvoorbeeld buren of de politie, omdat er zorgen zijn over de veiligheid. Veilig Thuis beoordeelt of er sprake is van huiselijk geweld en/of kindermishandeling. En of een persoon in direct fysiek gevaar is of bescherming nodig heeft.

Als dat zo is, dan worden  meteen – samen met het gezin – veiligheidsafspraken gemaakt en hulp georganiseerd. Dat kan met hulp van familie, buren, kennis maar ook professionele zorg.

De coronamaatregelen zorgen voor een aantal grote problemen. Ten eerste kan een deel van de ouders het niet aan om de kinderen heel de dag thuis te hebben. ,,Die problemen spelen in alle lagen van de bevolking”, weet Gülhan. ,,Al is het wel zo dat zelfredzame mensen eerder aan de bel zullen trekken als het thuis niet goed gaat. En mensen die meer ruimte in huis hebben, hebben het eenvoudiger.”

Ten tweede is het gebrek aan bezoekjes thuis een probleem. Bijvoorbeeld voor  mantelzorgers, mensen met een psychiatrisch probleem of een licht verstandelijke beperking. ,,Ineens komen opa en oma, de ouders, of professionals niet meer langs. De omgeving valt weg. Ze zijn aangewezen op zichzelf, maar kunnen zich niet redden. Of ze staan plots alleen bij het verzorgen van hun kinderen of ouders. De druk is hoog. Het gevolg kan zijn dat iemand zichzelf of de kinderen volledig verwaarloost. Het huis wordt een troep, ze wassen zich niet meer. Heel schrijnend.”

Veilig Thuis werkt nauw samen met de ziekenhuizen. Ook via die weg komen ernstige meldingen binnen. Bijvoorbeeld over baby’s en kinderen die met letsel worden opgenomen. ,,Ouders doen wel echt hun best om de kinderen nu goed te begeleiden”, benadrukt de directeur. ,,Maar soms lukt het ze gewoon niet: 24/7 beschikbaar zijn voor je kinderen en ook nog zelf werken. Ze staan onder druk, hebben stress door corona. Ik geef het je te doen.”

Tijdens de eerste coronagolf viel in veel gevallen de hulpverlening helemaal stil. Dat is nu beter geregeld, ziet Gülhan. ,,Al is niet voor iedereen online hulp genoeg. Mensen die werkloos zijn of schulden hebben en daardoor stress ervaren… Die problemen worden tijdens corona alleen maar groter.”

Het totaal aantal meldingen neemt overigens nauwelijks toe. Maar de meldingen worden dus wel ernstiger. Datzelfde ziet Veilig Thuis Flevoland. In IJsselland ziet directeur Ellen Rooijer wel een stijging van ongeveer 10 procent in het aantal acute zaken. ,,Maar dat is een jaarlijkse stijging die we vaker zien. We zagen pieken in november en december. Dan zou je denken: corona. Maar ook in januari was er een piek. Dus voor de echte uitbraak.”

De Veilig Thuis organisaties hebben nog genoeg personeel, al staan er altijd vacatures open. Noord- en Oost-Gelderland heeft 60 medewerkers klaarstaan voor gezinnen en huishoudens die te maken hebben met huiselijk geweld en kindermishandeling.

De drie organisaties doen tegenover deze krant een oproep. Gülhan: ,,We worden nu pas vaak ingeschakeld als het al helemaal uit de hand is gelopen. Bijna driekwart van onze meldingen komt via de politie binnen. Het liefst zou je dat percentage verminderen. Dat vaker buren en docenten aan de bel trekken. Maakt niet uit wie, als we maar op tijd zijn.”

Probleem is dat lang wachten er voor zorgt dat het uit de hand loopt en er een geweldscyclus ontstaat die niet meer te stoppen is. ,,Ik ken verhalen van vrouwen die tien jaar lang mishandeld zijn. Pas achteraf zien ze in dat dit niet normaal was. Maar de plegers isoleren de slachtoffers. Het wordt steeds ‘gewoner’ om klappen te ontvangen. Die cyclus moet je als buitenstaander kunnen doorbreken, omdat je als buitenstaander sneller ziet dat er iets niet klopt.”

,,Jij en ik kunnen zelf wat doen. Als we ons zorgen maken. Stap er op af: gaat het goed? Kunnen we iets voor je doen? Soms is het opvangen van de buurkinderen voor twee uurtjes per dag al genoeg om de druk te verlichten. Je hoeft bij zo’n gesprek niet meteen je vermoedens te uiten.”

Rooijers voegt daaraan toe: ,,Je kunt ook ons bellen. Het is niet zo dat we meteen een officiële melding doen en er meteen allerlei hulpverlening in actie moet komen. Soms komen we er met goede gesprekken al uit of geven we alleen advies. Het melden moet laagdrempeliger zijn.”